Al zolang ik de TV-series THE
FLINTSTONES en MR. ED ken, heb ik graag de
mensen willen zien die achter die stemmen schuilgingen. En in de TV-serie CHARLIE'S
ANGELS werd er regelmatig mee gespeeld: wie is nou eigenlijk Charlie. Want
ook de drie mooie vrouwen wilden graag weten wie Charlie nou eigenlijk was. Maar
die kennen we inmiddels omdat hij zo bekend werd met de serie DYNASTY:
John Forsythe, de man die Blake Carrington speelde en zijn handen vol had aan
zijn ex-vrouw, Alexis Colby, die zo fantastisch door Joan Collins gestalte werd
gegeven. Omdat hij niet te zien was, maar wel te horen, kon hij dezelfde rol
aanvaarden voor de speelfilmversie die in 2000 uitkwam.
Maar het duurde tientallen jaren voordat ik wist wie
het paard Mr. Ed een stem gaf. Het bleek niet zo maar iemand te zijn: Allan
"Rocky" Lane, de beroemde cowboy-ster.
Hij werd geboren als Harry of Harold Albershart te Mishawaka, Indiana, USA, studeerde aan de Notre Dame University, werkte enige tijd als illustrator en was een
top-footballspeler in Amerika. Via theaterrollen kwam hij uiteindelijk bij de film.
In 1929 maakte hij zijn film-debuut in "The Forward Pass". Hij speelde vooral in
westerns, waarin hij 'the good guy' was. In de periode 1940-1953 blonk hij uit in 52 films, waaronder 3 serials
(bioscoopfilm-series) en 6 "Red Ryder"-films, waarin ook kindster Robert
Blake te zien was, die later de hoofdrol zou krijgen in BARETTA.
In 1948 ging hij spelen in films en werd zijn eigen pseudoniem Allan Lane ook de
naam van de held, waaraan nog de middlename "Rocky" werd
toegevoegd. In 1951 en 1953 behoorde hij tot de top 10 van de best betaalde
westernacteurs. Daarna liep het westerngenre sterk achteruit. In
1956 maakte hij nog een pilot voor een Red Ryder-serie voor TV, maar deze kwam er nooit.
In de tijd dat men naar een stem zocht voor het sprekende paard ontdekte de
producer van Mr. Ed de acteur in een kleine ranch waar hij hem hoorde roepen:
"Hey Lester, where d'yuh keep the cawfee". In die tijd had Rocky Lane
inmiddels veel geld verloren en kon de job wel gebruiken, maar hij had ook zijn
trots. De eens zo gevierde cowboy die bovenop zijn zwarte hengst
"Black Jack" de boeven te lijf ging, zou afdalen tot niet meer dan de
stem van een paard. Hij stelde daarom als eis dat de producers Al Simon en
Arthur Lubin hem niet op de titelrol zouden zetten en zijn naam geheim zouden
houden.
Zelfs toen de serie succesvol bleek,
was Rocky Lane nors en joeg iedereen op de kast. Na drie jaar overwoog men hem te vervangen en er waren zelfs audities. Maar men moest toegeven: Allan Lane was
Mr. Ed en Mr. Ed was Allan Lane. In het seizoen dat volgde was onze Rocky Lane
weer van de partij en was zowaar bijgedraaid. Hij had een paard gekocht dat nog
won ook. MR. ED was bovendien zo succesvol gebleken dat Allan de producers
toestond nu zijn naam wel op de titelrol te zetten. Maar de producers waren het daar
niet mee eens, omdat tot dan toe op de titelrol had gestaan: "Mr. Ed played by
himself", en dat gaf het een bepaald mysterie waar de producers wel blij
mee waren. Een heleboel kinderen dachten notabene dat Mr. Ed echt kon praten en
de producers wilden het daar bij laten. In plaats van zijn naam op de titelrol
kreeg hij opslag. Rocky ging akkoord.
De
TV-serie MR. ED werd geproduceerd van 1961 tot 1966 en was ook in Nederland een
succesvolle serie, dankzij TV-Noordzee (Het REM-eiland). De TROS, die
voortkwam uit TV-Noordzee, vervolgde later de serie. Het is niet onmogelijk dat
er binnenkort een Mr.Ed-film uitkomt, aangezien de rechten zijn gekocht door de
Disney Company.
Allan "Rocky" Lane overleed in 1973 aan een mergziekte. Mr. Ed
(1949-1970) was nog jong toen hij stierf. Hij leefde samen met zijn trainer,
Lester Hilton, die na de serie werd gepensioneerd. Over de omstandigheden van
Ed's dood, die eigenlijk Bamboo Harvester heette, zijn wat onduidelijkheden,
maar het is een feit dat het gebeurde tijdens Lester's afwezigheid. Lester
Hilton, die ook trainer was van diverse ezels voor de films met "Francis
the talking mule" waarop de Mr. Ed TV-serie was gebasseerd, overleefde het
paard maar een paar maanden.
De eigenaar van Mr. Ed in de TV-serie was
Alan Young, een komiek die toen al een behoorlijke staat van dienst had. Hij was
in Noord-Engeland geboren, werd Canadees en heette eigenlijk Angus Young. Eind jaren
veertig speelde hij in wat films, was vooral op de radio te horen en kreeg in
1950 zijn eigen TV-show THE ALAN YOUNG SHOW. Het was goed voor twee Emmy's, voor
de "beste show" en voor Young zelf als "beste acteur". De
show draaide met wisselend succes tot 1953. In de 50er jaren was hij in nog wat
films te zien, waarvan de bekendste "The Time Machine" is, die in 1960
uitkwam en waarin hij Filby speelde, zowel de vader als de zoon (wanneer Rod
Taylor verder in de tijd komt). Alan mocht zelf beslissen wat hij met de rol zou
doen en gaf vader Filby een Schots accent (zijn voorouders kwamen uit Edinburgh
en hijzelf was geboren in Newcastle, niet ver van de Schotse grens). In 1961 kwam MR. ED.
Na die serie speelde hij weer in wat films en ging toen ook stemmen doen. In
diverse tekenfilms en series was zijn stem te horen, maar pas in 1983 was het
ook een stem die succes had. In dat jaar kwam de film "Mickey's Christmas
Carol" uit en Alan deed de stem van Scrooge McDuck - mèt het Schots accent
dat hij al in "The Time Machine" had gebruikt. Van 1984 tot 1990 deed
hij nog stemmen in THE SMURFS en dan begint in
1987 DUCKTALES. Alan Young zou voortaan altijd de
stem blijven doen van Scrooge McDuck, de rijke eend die wij Dagobert Duck plegen
te noemen. Helaas kunnen we in Nederland hem niet horen omdat DUCKTALES is
nagesynchroniseerd. Ik kom daar later op terug.
Ik denk dat weinige mensen die dit lezen
zich de TV-serie MICKEY kunnen herinneren, die
de VARA in 1965 uitzond. In de hoofdrol konden we Mickey Rooney zien, samen met
z'n echte zoons. Er was ook een Mr. Swidler, gespeeld door Alan Reed Jr., de man
die Fred Flintstone een stem gaf.
Maar de TV-serie BATMAN is misschien
bekender. In een serie van drie afleveringen over de Penguin (gespeeld door
Burgess Meredith) kwam ook een General MacGruder voor. Daarvan is de foto die
hiernaast is afgebeeld. De foto is een van de weinigen die ik op internet heb
kunnen vinden van acteur Alan Reed, die zelfs een beetje op Fred Flintstone
lijkt !
Als je ooit nog eens deze aflevering
van BATMAN langs ziet komen, luister dan eens goed naar General MacGruder. En
misschien gaan we ooit nog eens herhalingen zien van de series THE
BEVERLY HILLBILLIES en PETTICOAT JUNCTION, want ook daarin komen we Alan Reed als gast in
enkele
afleveringen tegen. Trouwens, in een andere aflevering van THE BEVERLY
HILLBILLIES was ook Mel
Blanc te zien, die in THE FLINTSTONES de stem van Barney Rubble voor z'n rekening nam.
Mel
komt in het volgende hoofdstuk aan de beurt.
Tijdens de opnames van THE FLINTSTONES kon Alan
steeds slechter zien en moest uiteindelijk een staar-operatie ondergaan. Hij zou
er midden in het opnameseizoen 4 weken tussenuit moeten. Dus werden er in korte
tijd opnames gemaakt voor vele afleveringen (bij tekenfilms worden eerst de
geluidsopnames gemaakt en daarna pas de beelden) en zo werkte Alan tot 20
minuten voordat de operatie plaatsvond. Vanwege zijn slechte ogen werden de teksten
voor Alan met 2,5 cm grote letters gedrukt.
Behalve
zijn stem was Alan's bijdrage aan de TV-serie een van de bekendste kreten: Yabba-dabba-doo!!. De tekstschrijvers hadden aanvankelijk Yahoo! als
uitroep staan, maar Alan stelde zelf voor om daar Yabba-dabba-doo van te maken.
Toen hem eens werd gevraagd hoe hij daar bij kwam zei hij dat hij geïnspireerd
was door iets wat z'n moeder wel eens zei: "A little dab'll do ya",
een zinnetje dat weer ontleend was aan een Brylcreem reclame. Voor wie van
trivia houdt: in een aflevering heeft Fred Flintstone een dubbelganger, J.L.
Gotrocks, die uitroept: Yahoo!
Alan
Reed, die eigenlijk Edward Bergman heette, overleed in 1977 en was dat jaar nog te zien in de bioscoopfilm "The
Seniors". Het was echter niet het einde van Fred Flintstone, want in diverse
specials en TV-series die na die tijd zijn opgenomen werd de stem van Henry
Corden gebruikt. In een E.O.-reportage over Hannah en Barbera, de bedenkers van
THE FLINTSTONES, werd Henry Corden
dan ook voorgesteld als Fred Flintstone.
In
hoofdstuk 3 meer over de stem van Fred's "sidekick" Barney Rubble: Mel
Blanc.
Uiteraard waren er in THE FLINTSTONES nog meer stemmen te horen, waarvan de
mensen onzichtbaar voor ons bleven. Behalve Wilma Flintstone (Jean VanderPyl) en
Betty Rubble (Bea Benaderet en later Gerry Johnson) deden er vaak bekenden in
gastrollen mee. Een site The
Voice Actor Page, waar u al die namen kunt vinden, is zeker een bezoekje
waard. Over de vrouwen in THE FLINTSTONES later meer.
(door
op de foto's te klikken die op deze pagina zijn gebruikt
komt u op de drie mooie
sites waar de foto's ook vandaan komen)
