Twee
Up TV-series Een Twee Drie Vier Vijf Zes Zeven Acht

 

Al zolang ik de TV-series THE FLINTSTONES en MR. ED ken, heb ik graag de mensen willen zien die achter die stemmen schuilgingen. En in de TV-serie CHARLIE'S ANGELS werd er regelmatig mee gespeeld: wie is nou eigenlijk Charlie. Want ook de drie mooie vrouwen wilden graag weten wie Charlie nou eigenlijk was. Maar die kennen we inmiddels omdat hij zo bekend werd met de serie DYNASTY: John Forsythe, de man die Blake Carrington speelde en zijn handen vol had aan zijn ex-vrouw, Alexis Colby, die zo fantastisch door Joan Collins gestalte werd gegeven. Omdat hij niet te zien was, maar wel te horen, kon hij dezelfde rol aanvaarden voor de speelfilmversie die in 2000 uitkwam.

Maar het duurde tientallen jaren voordat ik wist wie het paard Mr. Ed een stem gaf. Het bleek niet zo maar iemand te zijn: Allan "Rocky" Lane, de beroemde cowboy-ster.
Hij werd geboren als Harry of Harold Albershart te Mishawaka, Indiana, USA, studeerde aan de Notre Dame University, werkte enige tijd als illustrator en was een top-footballspeler in Amerika. Via theaterrollen kwam hij uiteindelijk bij de film.
In 1929 maakte hij zijn film-debuut in "The Forward Pass". Hij speelde vooral in westerns, waarin hij 'the good guy' was.  In de periode 1940-1953 blonk hij uit in 52 films, waaronder 3 serials (bioscoopfilm-series) en 6 "Red Ryder"-films, waarin ook kindster Robert Blake te zien was, die later de hoofdrol zou krijgen in BARETTA.
De stem van Mr. Ed
In 1948 ging hij spelen in films en werd zijn eigen pseudoniem Allan Lane ook de naam van de held, waaraan nog de middlename "Rocky" werd toegevoegd. In 1951 en 1953 behoorde hij tot de top 10 van de best betaalde westernacteurs. Daarna liep het westerngenre sterk achteruit. In 1956 maakte hij nog een pilot voor een Red Ryder-serie voor TV, maar deze kwam er nooit.
In de tijd dat men naar een stem zocht voor het sprekende paard ontdekte de producer van Mr. Ed de acteur in een kleine ranch waar hij hem hoorde roepen: "Hey Lester, where d'yuh keep the cawfee". In die tijd had Rocky Lane inmiddels veel geld verloren en kon de job wel gebruiken, maar hij had ook zijn trots. De eens zo gevierde cowboy die bovenop zijn zwarte hengst "Black Jack" de boeven te lijf ging, zou afdalen tot niet meer dan de stem van een paard. Hij stelde daarom als eis dat de producers Al Simon en Arthur Lubin hem niet op de titelrol zouden zetten en zijn naam geheim zouden houden.

Zelfs toen de serie succesvol bleek, was Rocky Lane nors en joeg iedereen op de kast. Na drie jaar overwoog men hem te vervangen en er waren zelfs audities. Maar men moest toegeven: Allan Lane was Mr. Ed en Mr. Ed was Allan Lane. In het seizoen dat volgde was onze Rocky Lane weer van de partij en was zowaar bijgedraaid. Hij had een paard gekocht dat nog won ook. MR. ED was bovendien zo succesvol gebleken dat Allan de producers toestond nu zijn naam wel op de titelrol te zetten. Maar de producers waren het daar niet mee eens, omdat tot dan toe op de titelrol had gestaan: "Mr. Ed played by himself", en dat gaf het een bepaald mysterie waar de producers wel blij mee waren. Een heleboel kinderen dachten notabene dat Mr. Ed echt kon praten en de producers wilden het daar bij laten. In plaats van zijn naam op de titelrol kreeg hij opslag. Rocky ging akkoord.

De TV-serie MR. ED werd geproduceerd van 1961 tot 1966 en was ook in Nederland een succesvolle serie, dankzij TV-Noordzee (Het REM-eiland). De TROS, die voortkwam uit TV-Noordzee, vervolgde later de serie. Het is niet onmogelijk dat er binnenkort een Mr.Ed-film uitkomt, aangezien de rechten zijn gekocht door de Disney Company.

Allan "Rocky" Lane overleed in 1973 aan een mergziekte. Mr. Ed (1949-1970) was nog jong toen hij stierf. Hij leefde samen met zijn trainer, Lester Hilton, die na de serie werd gepensioneerd. Over de omstandigheden van Ed's dood, die eigenlijk Bamboo Harvester heette, zijn wat onduidelijkheden, maar het is een feit dat het gebeurde tijdens Lester's afwezigheid. Lester Hilton, die ook trainer was van diverse ezels voor de films met "Francis the talking mule" waarop de Mr. Ed TV-serie was gebasseerd, overleefde het paard maar een paar maanden.

Mr. Ed en Alan Young tijdens een prijsuitreiking.De eigenaar van Mr. Ed in de TV-serie was Alan Young, een komiek die toen al een behoorlijke staat van dienst had. Hij was in Noord-Engeland geboren, werd Canadees en heette eigenlijk Angus Young. Eind jaren veertig speelde hij in wat films, was vooral op de radio te horen en kreeg in 1950 zijn eigen TV-show THE ALAN YOUNG SHOW. Het was goed voor twee Emmy's, voor de "beste show" en voor Young zelf als "beste acteur". De show draaide met wisselend succes tot 1953. In de 50er jaren was hij in nog wat films te zien, waarvan de bekendste "The Time Machine" is, die in 1960 uitkwam en waarin hij Filby speelde, zowel de vader als de zoon (wanneer Rod Taylor verder in de tijd komt). Alan mocht zelf beslissen wat hij met de rol zou doen en gaf vader Filby een Schots accent (zijn voorouders kwamen uit Edinburgh en hijzelf was geboren in Newcastle, niet ver van de Schotse grens). In 1961 kwam MR. ED. Na die serie speelde hij weer in wat films en ging toen ook stemmen doen. In diverse tekenfilms en series was zijn stem te horen, maar pas in 1983 was het ook een stem die succes had. In dat jaar kwam de film "Mickey's Christmas Carol" uit en Alan deed de stem van Scrooge McDuck - mèt het Schots accent dat hij al in "The Time Machine" had gebruikt. Van 1984 tot 1990 deed hij nog stemmen in THE SMURFS en dan begint in 1987 DUCKTALES. Alan Young zou voortaan altijd de stem blijven doen van Scrooge McDuck, de rijke eend die wij Dagobert Duck plegen te noemen. Helaas kunnen we in Nederland hem niet horen omdat DUCKTALES is nagesynchroniseerd. Ik kom daar later op terug.

Ik denk dat weinige mensen die dit lezen zich de TV-serie MICKEY kunnen herinneren, die de VARA in 1965 uitzond. In de hoofdrol konden we Mickey Rooney zien, samen met z'n echte zoons. Er was ook een Mr. Swidler, gespeeld door Alan Reed Jr., de man die Fred Flintstone een stem gaf.
Alan Reed als General MacGruder in BATMAN
Maar de TV-serie BATMAN is misschien bekender. In een serie van drie afleveringen over de Penguin (gespeeld door Burgess Meredith) kwam ook een General MacGruder voor. Daarvan is de foto die hiernaast is afgebeeld. De foto is een van de weinigen die ik op internet heb kunnen vinden van acteur Alan Reed, die zelfs een beetje op Fred Flintstone lijkt !

Als je ooit nog eens deze aflevering van BATMAN langs ziet komen, luister dan eens goed naar General MacGruder. En misschien gaan we ooit nog eens herhalingen zien van de series THE BEVERLY HILLBILLIES en PETTICOAT JUNCTION, want ook daarin komen we Alan Reed als gast in enkele afleveringen tegen. Trouwens, in een andere aflevering van THE BEVERLY HILLBILLIES was ook Mel Blanc te zien, die in THE FLINTSTONES de stem van Barney Rubble voor z'n rekening nam. Mel komt in het volgende hoofdstuk aan de beurt.
Tijdens de opnames van THE FLINTSTONES kon Alan steeds slechter zien en moest uiteindelijk een staar-operatie ondergaan. Hij zou er midden in het opnameseizoen 4 weken tussenuit moeten. Dus werden er in korte tijd opnames gemaakt voor vele afleveringen (bij tekenfilms worden eerst de geluidsopnames gemaakt en daarna pas de beelden) en zo werkte Alan tot 20 minuten voordat de operatie plaatsvond. Vanwege zijn slechte ogen werden de teksten voor Alan met 2,5 cm grote letters gedrukt.
Fred FlintstoneBehalve zijn stem was Alan's bijdrage aan de TV-serie een van de bekendste kreten: Yabba-dabba-doo!!. De tekstschrijvers hadden aanvankelijk Yahoo! als uitroep staan, maar Alan stelde zelf voor om daar Yabba-dabba-doo van te maken. Toen hem eens werd gevraagd hoe hij daar bij kwam zei hij dat hij geïnspireerd was door iets wat z'n moeder wel eens zei: "A little dab'll do ya", een zinnetje dat weer ontleend was aan een Brylcreem reclame. Voor wie van trivia houdt: in een aflevering heeft Fred Flintstone een dubbelganger, J.L. Gotrocks, die uitroept: Yahoo!

Alan Reed, die eigenlijk Edward Bergman heette, overleed in 1977 en was dat jaar nog te zien in de bioscoopfilm "The Seniors". Het was echter niet het einde van Fred Flintstone, want in diverse specials en TV-series die na die tijd zijn opgenomen werd de stem van Henry Corden gebruikt. In een E.O.-reportage over Hannah en Barbera, de bedenkers van THE FLINTSTONES, werd Henry Corden dan ook voorgesteld als Fred Flintstone.

In hoofdstuk 3 meer over de stem van Fred's "sidekick" Barney Rubble: Mel Blanc.
Uiteraard waren er in THE FLINTSTONES nog meer stemmen te horen, waarvan de mensen onzichtbaar voor ons bleven. Behalve Wilma Flintstone (Jean VanderPyl) en Betty Rubble (Bea Benaderet en later Gerry Johnson) deden er vaak bekenden in gastrollen mee. Een site The Voice Actor Page, waar u al die namen kunt vinden, is zeker een bezoekje waard. Over de vrouwen in THE FLINTSTONES later meer.

(door op de foto's te klikken die op deze pagina zijn gebruikt 
komt u op de drie mooie sites waar de foto's ook vandaan komen)